மறைப்பேன்மன் யானிஃதோ நோயை இறைப்பவர்க்கு
ஊற்றுநீர் போல மிகும்.

கரத்தலும் ஆற்றேன்இந் நோயைநோய் செய்தார்க்கு
உரைத்தலும் நாணுத் தரும்.

காமமும் நாணும் உயிர்காவாத் தூங்கும்என்
நோனா உடம்பின் அகத்து.

காமக் கடல்மன்னும் உண்டே அதுநீந்தும்
ஏமப் புணைமன்னும் இல்.

துப்பின் எவனாவர் மன்கொல் துயர்வரவு
நட்பினுள் ஆற்று பவர்.

இன்பம் கடல்மற்றுக் காமம் அஃதடுங்கால்
துன்பம் அதனிற் பெரிது.

காமக் கடும்புனல் நீந்திக் கரைகாணேன்
யாமத்தும் யானே உளேன்.

மன்னுயிர் எல்லாம் துயிற்றி அளித்திரா
என்னல்லது இல்லை துணை.

கொடியார் கொடுமையின் தாம்கொடிய விந்நாள்
நெடிய கழியும் இரா.

உள்ளம்போன்று உள்வழிச் செல்கிற்பின் வெள்ளநீர்
நீந்தல மன்னோஎன் கண்.

I would my pain conceal, but see! it surging swells,
As streams to those that draw from ever-springing wells.

I cannot hide this pain of mine, yet shame restrains
When I would tell it out to him who caused my pains.

My soul, like porter's pole, within my wearied frame,
Sustains a two-fold burthen poised, of love and shame.

A sea of love, 'tis true, I see stretched out before,
But not the trusty bark that wafts to yonder shore.

Who work us woe in friendship's trustful hour,
What will they prove when angry tempests lower?.

A happy love 's sea of joy; but mightier sorrows roll
From unpropitious love athwart the troubled soul.

I swim the cruel tide of love, and can no shore descry,
In watches of the night, too, 'mid the waters, only I!.

All living souls in slumber soft she steeps;
But me alone kind night for her companing keeps!.

More cruel than the cruelty of him, the cruel one,
In these sad times are lengthening hours of night I watch alone.

When eye of mine would as my soul go forth to him,
It knows not how through floods of its own tears to swim.

maRaippaenman yaaniqdhoa noayai iraippavarkku
ootruneer poala mikum.

karaththalum aatren-inh noayainhoai seydhaarkku
uraiththalum naanuth tharum.

kaamamum naanum uyirkaavaath thoongum-en
noanaa udampin akaththu.

kaamak kadalmannum untae adhuneendhum
emap punaimannum il.

thuppin evanaavar man-kol thuyarvaravu
natpinul aatru pavar.

inpam kadalmatruk kaamam aqdhatungaal
thunpam adhanir peridhu.

kaamak katumpunal neendhik karaikaanen
yaamaththum yaane ulen.

mannuyir ellaam thuyitri aliththiraa
ennalladhu illai thunai.

kotiyaar kodumaiyin thaamkotiya innaal
netiya kazhiyum iraa.

ullampoandru ulvazhich chelkirpin vellaneer
neendhala manno-en kan.